martes, 13 de abril de 2010

Sardina en llauna

Tinc uns tubets d'escolar molt baratets de tèmpera o guaix. No he pogut resistir-me a fer una prova, per tal de vore si podia manipular el color com en l'acrílic. He suat perquè les barreges de color no funcionaven tan bé (què podia demanar d'una tèmpera tan barata?). En fi, la qüestió és que la sardina i el seu "envoltori" m'han fet passar una bona estona i aquest n'és el resultat.


Témpera en paper
29,5x21 cm

12 comentarios:

Unknown dijo...

Pués, oye,te ha quedado muy chula esa sardina solitaria en medio del aceite, mirando de reojo a ver quién se la va a comer.¡Me encantan los bocadillos de sardinas co tomate!

olivia dijo...

Manel,je trouve que tu arrives toujours à traiter de façon très poétique tout ce qui est métallique
( lampe, embouts de pinceaux ).
Cette petite sardine n'a plus qu'à tirer le couvercle de la boîte pour s'endormir...

Dav dijo...

Gran pintura...dan ganas de prepararse un bocata de sardinas...JE.
Muy bien trabajada la lata, y el lomo de la sardina y el aceite te han quedado realmente geniales.
Mi enhorabuena Manel.
Saludos

Denise SCARAMAI dijo...

Em va encantar! és molt "pop" aquesta pintura!
textures increïbles, es pot sentir la transparència d'oli!
així, les abraçades!

Lozzano dijo...

Sin duda un buen resultado. Esto demuestra que mas vale el talento que los medios.
Un saludo.

Manolo dijo...

Pues Manel, si este es el resultado de tu inexperiencia con unas temperas escolares, miedo me das, cuando hayas trabajado más y te compres buen material. Miedo me das porque este está genial. Yo he hecho poco con tempera y me molestaba que cuando seca cambia de mucho color, no sé si hacia algo mal. Bueno felicidades que está para comérsela.

Manolo dijo...
Este comentario ha sido eliminado por el autor.
nouvelles couleurs - vienna atelier dijo...

Manel me gusta mucho que tu busca poesia y arte en todo lato, bravo

Manel dijo...

Maite, me ha gustado eso de que la sardina está mirando de reojo, he, he...
Olivia, je trouve que ce qui est métallique produit un très bon effet en peinture. La sardine me paraît bien éveiellée, je ne sais pas si elle voudra dormir.
Dav, me encantan los bocadillos de sardinas con algunas aceitunas para almorzar. No quedo del todo contento con el aceite, pero me vale.
Denise, no había pensado que tendría un aspecto "pop", si no és por la temática, como las latas Campbell.
Gracias, Manolo y Lozzano. Será que aún me acuerdo de algo que hice en mi época escolar con témperas. No, si al final me compraré témperas buenas, de Talens, y volveré al guache, aunque sea por nostalgia. Con estas ha sido un poco duro trabajar: ni mezclan bien, ni cubren,... en fin, una odisea.
Laura, consigo descifrar el significado de tu oración, a pesar del traductor automático. Gracias.

Albert Gallego dijo...

Manel, penso que l'esforç ha valgut la pena. Això demostra una vegada més que no importa la qualitat dels materials emprats, que l'important és el talent de qui ho fa. És un recurs massa fàcil, quan alguna cosa no ens surt bé, donar la culpa al paper, als colors o als pinzells, i que consti que no ha estat el teu cas. De tota manera, és millor utilitzar sempre bons materials, perque així només ens podem donar la culpa a nosaltres mateixos. M'agrada molt la teva obra.

mega dijo...

Hola Manel, crei que era acrílico hasta que vi la etiqueta, chico lo has clavado, se te dan bien todos los medios es de un realismo que te deja sin palabras sigues sorprendiéndome, ¿las otras sardinitas quien se las comió? Saludos desde mi pequeño espacio.

Manel dijo...

Albert, tens raó en què s'ha de treballar amb els millors mitjans, no perquè aquests et faran millor, sinó perquè et permeten arribar al màxim de les teues possibilitats, mentre que els que no són tan bons, poden empijorar-te una obra. Gràcies pels teus ànims.
Mega, gracias por tus amables palabras. Supongo que las otras sardinas se las comió el gato... ah, no, si no tengo. Un saludo, compañera.